ถ้าจะให้สาธยายถึงความชั่วช้าของมันล่ะก็บอกได้เลยว่ามีเพียบ เพราะไอ้โจ้มันป็นคนหัวรุนแรง ตอนเด็กๆ พ่อมันก็เป็นนักเลงโตแบบมัน นี่แหละ เที่ยวตีรันฟันแทง และฉุดคร่าผู้หญิงมาขืนใจนับไม่ถ้วน นางสร้อย แม่ของไอ้โจ้ที่ได้กับพ่อมันก็เพราะโดนฉุดมาเหมือนกัน ช่างน่าสงสารนัก แต่แล้วเวรกรรมก็ได้สนองพ่อมันด้วยการถูกตำรวจวิสามัญตายตอนไป ปล้นร้านทองในเมืองนั่นแหละใครเลยจะล่วงรู้ในกาลข้างหน้าว่าลูกไม้จะหล่นไม่ไกลต้นไอ้โจ้มันก็เอาอย่างพ่อมันตามสายเลือดขนาดนางสร้อยแม่มันสอนให้มันเป็นคนดีเท่าไรมันก็ไม่เคยยอมฟังเลยสักครั้ง
กลับด่าว่าแม่จนโดนหมัดชาวบ้านอยู่บ่อยๆกระนั้นก็ไม่คิดละอายหรือเจียมตนก็ได้ข่าวว่ามันแอบไปหลงรัก ลูกสาวกำนันเข้า วางแผนจะฉุดเขามาทำเมียอย่างพ่อของมัน แต่โชคไม่ เข้าข้างโดนลูกปืนตากำนันไปสองนัดอาการปางตาย แต่โชคยังพอเข้าข้าง ให้มันรอดกลับมาได้และด้วยความสงสารที่กำนันมีต่อนางสร้อยลูกบ้าน กำนันจึงไม่เอา เรื่องแต่ขู่ไว้ว่า ถ้าหากไอ้โจ้มาวุ่นวายกับลูกสาวแกอีกมันตายแน่ นางสร้อย จึงได้แต่ทุกข์ใจกับผู้เป็นลูกแทบทุกวัน เงินบาทไหนที่นางหามาได้จากการ ไปรับจ้างทอผ้าเป็นต้องถูกไอ้ลูกชั่ว ตามไปขอแทบทุกครั้งความเลวของมันมีหรือจะหมดสิ้น พออาการหายดี ฟื้นจากไข้โป้ง ได้ก็ตั้งใจว่าจะไปหาเงินที่ได้มากกว่าไถแม่ไปวันๆ เพราะมันกำลังติดยา อยู่ด้วยเงินแค่นี้คงไม่พอใช้แน่
ว่าแล้วไอ้โจ้ก็นัดแนะกับเด็กวัดขี้ยาแถว นั้นปล้นวัด โดยเด็กวัดเป็นผู้ชี้ช่องทางให้ ความโลภบังตา เวรกรรมจ่ออยู่ ตรงหน้ากลับมองไม่เห็น มันบุกขโมยเงินที่เขาบริจาคในการสร้างวัดมา ได้จำนวนหนึ่งซึ่งก็มากพอดู มันยังภูมิใจกับการกระทำของตนเองอยู่ร่ำไป
เงินที่หามาได้บาทไหนสลึงไหนไม่เคยส่งถึง มือผู้เป็นแม่เลย ทว่าข่าวเงินทำบุญของวัดหายเป็นที่ล่วงรู้กันทั่วหมู่บ้านตำรวจใน ท้องที่ขยายแนวสืบสวนออกติดตามมารศาสนาเพื่อเอามาลงโทษได้อย่าง รวดเร็ว ในขณะเดียวกันไอ้โจ้ก็คงยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอีกไม่ใช่ว่ามัน ไม่กลัวตำรวจจับหรอก แต่เป็นเพราะมันพื้ยามากจนสมองมันไม่ตอน สนองใดๆ เท่านั้นเองต่อมาตำรวจเริ่มควานตัวหามือดีได้ นั่นคือเด็กวัด มันให้การชัด ทอดมายังไอ้โจ้ แต่มีหรือมันจะโง่ให้จับ ไอ้โจ้ไหวตัวทันหนีเข้าป่าไป พอตก กลางคืนมันก็ออกมาขอเงินแม่ สภาพครึ่งผีครึ่งคนของมันทำให้นางอด สงสารลูกไม่ได้ และยิ่งรู้ว่าที่เงินวัดหายไปต้องเป็นฝีมือลูกชายแน่แล้ว นางยิ่งช้ำใจหนักเข้าไปอีกนางสร้อยโผเข้าไปกอดลูกชายและบอกให้มอบตัวกับตำรวจโทษหนักจะได้เป็นเบา
ไอ้โจ้กลับเห็นว่าแม่ไม่รักอยากให้มันติดคุกมันจึงโกรธแม่มากผลักนางกระเด็นติดฝาบ้านและชี้หน้าด่าว่าอย่าง หยาบคายหากแต่รักใดจะเท่าแม่รักด้วยความห่วงลูกและเห็นต่อบาปกรรม
นางสร้อยไม่อยากให้ลูกออกไปกระทำความชั่วอีก นางจึงกอดรั้งขาลูกชาย ไว้แต่ก็ถูกมันสะบัดจนหลุด นางจึงตัดสินใจเอาไม้ที่เหน็บกั้นประตูบ้าน มากะจะคั่นประตูล็อคไว้ไม่ให้ลูกหนี โดยตัวนางก็ยืนขวางลูกชายไว้ด้วย เวรกรรมนำสนอง ไอ้โจ้มันสำคัญคิดว่าแม่จะฆ่ามัน เนื่องจากมันกำลังติดยา ด้วยอารมณ์มันจึงร้ายเข้าไปอีก มันแย่งไม้จากแม่เท่านั้นและพอแม่ล้มมัน ก็เอาไม้ฟาด ฟาดอยู่ไม่กี่ครั้งนางก็ขาดใจตาย ก่อนตายนางยังพร่ำบอก ลูกว่า
“แม่รักลูก”
ไอ้โจ้ได้แต่มองแต่ไม่ได้สะทกสะท้านต่อการกระทำของตน มันยัง แต่มันไม่รู้หรอกว่าขณะนี้กรรมได้วิ่งเข้ามารอที่ คงหัวเราะและด่าแม่ว่าโง่ แต่มันไม่รู้ห ประตูหน้าบ้านแล้ว...
ระหว่างที่มันกำลังค้นหาเงินจากตัวนางสร้อย มันก็ได้ยินเหมือนมีใคร มาเรียกชื่อมันที่หน้าบ้าน ไอ้โจ้เดินโงนเงนออกไปดูเห็นคนหลายคนกวัก มือเรียกมันลงไปใต้ถุนบ้าน ทว่ามันพยายามมองหน้าคนเหล่านั้นชัดๆ แล้ว มันคุ้นตายังไงชอบกล มันขยี้ตาและลองจ้องอีกหน
เหวอ! ผีทั้งนั้น
แถมเป็นผีที่มันเคยไปฆ่าเขามาแล้วทั้งนั้นด้วย และเมื่อความกลัวมี มากขึ้น กรรมจึงบังตาทำให้มองไม่เห็นทางสว่าง ไอ้โจ้กระโจนออกจาก บ้านทางหน้าต่าง ตกลงมาขาหักกระดูกทะลุโผล่ออกมา เลือดกระฉูดจาก ขาข้างที่มันเตะแม่เสียด้วย
ความเจ็บทำให้มันร้องครวญครางปานจะขาดใจ และยิ่งมันเห็น บรรดาผีเหล่านั้นเดินตามเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มันยิ่งต้องรีบหนีลนลานปาน คนบ้า แต่กรรมไม่หยุดที่จะสนองคนชั่ว ไอ้โจ้วิ่งไปตามคูนาแบบมืดๆ โดย มีขบวนผีกรูมาตามทาง มันแทบจะหมดลมหายใจ เจ็บก็เจ็บ ไม่รู้เหมือน กันว่าวิ่งมาหยุดที่ข้างวัดได้ยังไง วัดที่มันเคยขโมยเงินนั่นเอง มันว่าจะ แอบเข้าไปในเขตวัดเพื่อไปพึ่งใบบุญหลวงพ่อที่เคยให้ข้าวแดงแกงร้อน กับมันเมื่อครั้งยังเด็ก แต่พอเดินยังไม่ทันจะก้าวเข้าประตูวัด ป้ายปูนที่
แขวนอยู่หน้าประตูวัดก็ตกลงมากระแทกศีรษะมัน นอกประตูทางเข้าอย่างน่าเวทนาแก่ผู้ที่พบเห็น ร่างของมันล้มหงายอยู่หลังจากที่มันตายไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนเฒ่าคนแก่ที่เขาไป จำศีลภาวนาทุกๆ วันพระ เล่าว่า ผีไอ้โจ้กลายเป็นเปรดยืนขอส่วนบุญอยู่ นอกวัด มันโหยหวนเสียงดังลั่น แปลกที่เปรตตนนี้ ปากไม่ได้เท่ารูเข็ม หากแต่เล็กและขยุ้มเข้าไปข้างในเหมือนช่องทวารหนักตัวมันโต มือเท้ายาว ใหญ่กว่าใบตาลโตนด เนื้อตัวเหนียวเละ ตาปิดมองไม่เห็น เวลาเดินหาก โดนตัวเพื่อนเปรตด้วยกันคราใด ก็จะดูดกินน้ำหนอง เนื้อเน่ากันเองอยู่ อย่างนั้น สร้างความสยดสยองให้กับผู้ที่ปฏิบัติธรรมบางคนที่จิตยังอ่อนอยู่ กรรมชั่วไม่ใช่ของเล่น ใครที่ทำกรรมชั่วก็เสมือนเล่นอยู่กับกรรมชั่ว
เพราะฉะนั้นห่างได้ควรห่าง ทำแต่กรรมดีละเว้นกรรมชั่ว และเราทั้งหลาย ก็จะไม่พบกับอบายภูมิอย่างที่หวาดกลัวกันอย่างแน่นอน เพราะคนที่จะ เป็นผีเปรตได้จะต้องทำกรรมหนักจริงๆ จึงจะได้ชดใช้กรรมดังในเรื่องนี้
Ratchanon_Pannatuch_Mac_Pan_68
